Wiele materiału do przyszłego scenariusza dostar­czyłyby książki napisane przez generała już po wojnie, a niemieckie kroniki filmowe z czasów wojny mogłyby być wykorzysta­ne przy montażu filmu”. żeby nie było żadnych niedomówień, przysłowiowa kropka nad i: „Filmowa opo­wieść o życiu gen. Guderiana z pewnością jest warta realizacji. Fundusze na to powin­ny się znaleźć przede wszystkim w budże­cie organizacji Paktu Północnoatlantyckiego. Oficerowie przyszłej armii europejskiej mo­gliby bowiem wiele skorzystać z filmu o tym znakomitym organizatorze i dowódcy broni pancernej”. Rady p. Wilsona są tak rozbrajająco szcze­re, że nie wiadomo, czy nie miał on kłopo­tów z… dowództwem Paktu Północnoatlan­tyckiego. Ogłaszać rzeczy, które raczej po­winny być utrzymane w tajemnicy!