Liebeneinerowi nie pozostało nic innego, jak napisać list pożegnalny do producenta: „Dziękuję za to, że dał mi pan okazję ostat­ni jeszcze raz podjąć próbę stworzenia po­ważnego filmu, w, pracy nad nim byłem za­angażowany całą duszą — okazję, która prawdopodobnie już się nigdy nie powtó­rzy”. Następny film Liebeneinera nosił tytuł Wiedeń, 1 kwietnia 2000 i pod pozorami lek­kiej satyry i musicalu kryła się następująca myśl przewodnia: Austriacy zawsze dostar­czali wyborowych żołnierzy dla niemieckich krucjat, broniących cywilizację przed zaku­sami Wschodu.W chwili kiedy prześladowano reżyserów za próby realizacji filmów jako-tako obiek­tywnych, realistycznych — trwała w NRF coraz bardziej widoczna akcja rehabilitacji autorów skompromitowanych hitlerowską przeszłością.