Gdy ktoś, kto oglądał filmy z Jamesem Bondem, obejrzy sobie Mózg za jeden miliard dolarów nie uwierzy, że wszystkie te filmy finansował jeden i ten sam producent. Tak­tyka „frontu ideologicznego” jest elastycz­na, zmienia się ją zależnie od okoliczności. Ponieważ coraz częściej jawna propaganda nie przynosi spodziewanych efektów, zmie­nia się język przekonywania. Zamiast in­wektyw — wyrazy pozornej sympatii do­brotliwych (rzekomo) rad itp. Stare prakty­ki w nowym opakowaniu.Jest rzeczą niewątpliwą, że w chwili obec­nej następuje zmierzch „bondomanii”. Fil­mów, w których występuje James Bond, praktycznie się już nie kręci. Zrezygnował wykonawca Bonda, Seam Connery. Pragnął jak sam oświadczył — występować w filmach o większych ambicjach. Wprawdzie znaleziono szybko jego zastępcę, australij­skiego aktora George Lezenby, ale rezultaty okazały się mizerne. Zaczynają się pojawiać parodie Jamesa Bonda, zamierzone i nieza­mierzone, a to już jest oznaka nadchodzącej klęski.