Trzeba było więc poprzez film, książki, publikacje prasowe przygotowywać ludzi do nowych układów sił politycznych w Europie. Roz­począł się okres „zimnej wojny”; dlatego właśnie ukazały się filmy antykomunistycz­ne próbujące wywołać psychozę wojenną wobec Europy, wschodniej. W obliczu zagro­żenia ze strony „czerwonego niebezpieczeń­stwa” — głosiła teza propagandowa — ko­nieczna jest jedność „świata cywilizowane­go”. Po co ciągle wypominać Niemcom zbro­dnie, skoro ktoś inny jest teraz wspólnym wrogiem. Zresztą nie wszyscy Niemcy byli źli mówionoi — to raczej Hitler zawinił, był szaleńcem — generałowie musieli wy­konywać jego rozkazy. Wybielanie niemieckich dygnitarzy woj­skowych było tu celowe, z uwagi na stano­wiska, jakie im przeznaczono w dowództwie Paktu Północnoatlantyckiego. Niemniej akcja propagandowa przebiegała ostrożnie, z ozna­kami przebiegłej taktyki.