Stąd opisy w ich książkach roją się od wymyślnych, krwawych sytuacji, na milę zatrącających szmirą: „W chwili gdy odpinała zatrzask błyskawiczny i opuszczała spódnicę, boha­ter strzelił jej w brzuch. Spojrzała na niego z wyrzutem i padając wyszeptała: — A mo­gło nam być ze sobą tak dobrze…”Autorzy angielskich „thrillerów” odeszli jeszcze dalej od realizmu, wprowadzając w swych powieściach podwójną dawkę sa­dyzmu i fantazji. James Hadley Chase z du­mą stwierdza, że wszelkie jego utwory, któ­rych akcja rozgrywa się w USA, pozostają w sferze czystej fikcji. Nigdy w życiu nie był w Stanach Zjednoczonych i nigdy tam nie pojedzie, ażeby nie zniszczyć obrazu Ameryki, jaki sobie wymyślił. Zresztą — po­wiada — zamiast bawić się w drobiazgo­we opisy ulic, mieszkań, barów, z miejsca przystępuje do sedna rzeczy: obfitej porcji gwałtów, strzelaniny, tortur i łamania kości, łan Fleming jest w tym względzie duszą bardziej kosmopolityczną.