Twórcy tego systemu uznali za bardzo ważne rozróżnienie dwóch zasadniczych rodzajów operacji, które musi spełniać centrala telefoniczna. Do pierwszego należą te wszystkie operacje, które wiążą się bezpośrednio ze zgłaszaniem się abonentów, a więc które muszą być dokonywane bez zwłoki (używa się terminu: w czasie rzeczywistym). Takimi operacjami są na przykład: przepatrywanie, czy się abonent nie zgłasza; identyfikacja abonenta; dokonanie połączenia. Do drugiego rodzaju zaliczono natomiast te wszystkie operacje, które co prawda decydują o jakości obsługi, ale abonenta bezpośrednio nie dotyczą, gdyż mają charakter eksploatacyjny. Jest to ogólny nadzór nad prawidłowością pracy centrali, badanie usterek czy przechowywanie różnych potrzebnych informacji o uprawnieniach i cechach łączy abonenckich. Operacje zaliczone do drugiego rodzaju nie są takie pilne, a niektóre z nich (na przykład systematyczne badania urządzeń) w ogóle w razie potrzeby mogą być przesuwane w czasie.