Po stronie nadawczej to chytre urządzenie „wsłuchiwało się” w dźwięki mowy i przekazywało sygnał określający, czy są one w danej chwili bezdźwięczne (np. „s”, „sz”, „cz”, „t ), czy też dźwięczne i jeśli tak, jaki jest ich ton podstawowy. Dane te służyły stronie odbiorczej do odtwarzania dźwięków analizowanych przez stronę nadawczą. Chociaż zrozumiałość była stosunkowo wysoka (ok. 80% „zwyczajnej”), brzmienie mowy nie było zbyt naturalne. Jednakże szerokość pasma częstotliwości była dziesięciokrotnie mniejsza niż przy telefonii naturalnej. Czymże więc w gruncie rzeczy są sygnały przesyłane przez nas przez linie telekomunikacyjne?
