Z przykładowo podanego wyżej problemu („nadzorowanie aktual­nego stanu linii”) mógł się Czytelnik zorientować, że zestawianie po­łączenia przez centralę jest procesem skomplikowanym, składającym się z wielu czynności i wymagającym przeto wielu programów. Są to programy, które określa się mianem „operacyjnych” lub czasem „użytko­wych” służące realizacji podstawowej funkcji centrali telefonicznej, jaką jest łączenie abonentów. (Jest to funkcja, którą centrala wykonuje na bieżąco „w czasie rzeczywistym”). Jednakże koordynacja działania całej centrali i czuwanie nad poprawnością jej pracy również musi być wykonywane automatycznie — i te zadania wymagają programów od­rębnej kategorii, nazywanych „programami nadzorczymi”. Właśnie te programy m. in. wykrywają błędne działanie centrali uruchamiając dodatkowy zespół programów, zwanych diagnostycznymi, służących do sprawdzania wadliwie działających urządzeń i do identyfikowania uszkodzonych elementów.