Londyński „Daily Mail” tak pisał o wy­mowie filmu: „Niemiecki chłopak, któremu pokażą ten film amerykański, musi uznać za idiotyczne, że ten sam; naród, który trzy­ma W więzieniu Kesselringa, robi z Rommla rycerskiego męczennika. Musi on również wywnioskować z tego filmu, że armie nie­mieckie zawsze biły się uczciwie i po dżentelmeńsku. Oto, do czego już doszliśmy. Duch Ludendorffa musi się śmiać z nas w kułak”. A to z kolei recenzja krytyczna, zaczerp­nięta z „Daily Telegraph”: „Prawie wszyst­kie przełomy wewnętrzne bohaterów są zbyt szybkie i powierzchowne. Już dawno po­rzuciliśmy mniemanie, że Rommel, prowa­dząc czystą i uczciwą wojnę, jednocześnie nic, albo prawie nic, nie wiedział o zbrod­niach popełnionych przez reżim i że sam porzucił brudne dzieło swych politycznych zwierzchników z innych względów niż czy­sto wojskowe”.