„Gorsze narody”, w hierarchii rozdziela­nia komplementów, to dla Fleminga wszyscy poza Brytyjczykami i Amerykanami. Tole­ruje się jeszcze czasem Francuzów i Szwaj­carów. Reszta to pogardliwi „oni” (w prze­ciwieństwie do „nasi”), którym przydziela się stereotypowe cechy narodowe. Tak na przykład Bułgarzy bywają zazwyczaj „od­ważnymi terrorystami”, Turcy — „brudny­mi złoczyńcami”, Serbowie i Chorwaci są u Fleminga „międzynarodowymi gangstera­mi”. Jak zauważa cytowana już Maja Tu­rowska, „narodowościowa lista demonicznych złoczyńców i postaci negatywnych jest ze­stawiona według klucza politycznego. Jest to dziwna międzynarodówka, złożona z Ro­sjan, Chińczyków, Niemców, Koreańczyków, Murzynów i innych, co z punktu widzenia ortodoksyjnego rasizmu jest zupełnie amo­ralne. Na przykład doktor No jest mieszani­ną Chińczyka i Niemca”.