Właściwie można by go pokazać na podobnej zasadzie co „Świętego” czy „Ba­rona”: wielkie kino widowiskowe i przygo­dowe, w którym sprawy seksu i tężyzny fi­zycznej przesłaniają drażniące motywy poli­tyczne. Filmy bondowskie są szkodliwe nie tyl­ko dlatego — powiedzmy sobie to otwarcie — że posiadają te czy inne akcenty antyko­munistyczne, ale dlatego, że wszystkie spra­wy polityczne są przyrządzane w sposób nadzwyczaj pomysłowy (to rzeczywiście świetne kino!) i ta właśnie oprawa przy­ciąga widza i każe mu wchłaniać, niemal niezauważalnie, wszelkie złośliwości pod adresem obozu socjalistycznego. Gdyby „bondy” były zwykłymi Żelaznymi kurtyna­mi czy Konspiratorami, można byłoby im wiele darować i przyjąć jako niezamierzone komedie; większej dziś reakcji jak niecierp­liwego wzruszenia ramion u widza nie wy­wołałyby.