Polegał on na formowaniu przewodów i oporników (wyrażenie w pracach technicz­nych wyparte już przez termin „rezystor”) przez osadzenie warstw przewodzących i oporowych na ceramicznym podłożu. Dalsze rozwi­nięcie tego pomysłu doprowadziło do opracowania obwodów druko­wanych, ale nie tylko: idąc tą drogą można otrzymać sieć odpowiednio ze sobą połączonych nie tylko oporników, lecz i kondensatorów. Wy­starczy bowiem na warstwie przewodzącej osadzić warstwę z dielek­tryka (nieprzewodzącą), a na tej ponownie powierzchnię przewodzącą. Otrzymuje się w ten sposób dwie okładziny kondensatora, przedzielo­ne dielektrykiem. Te elementy wytwarzano precyzyjnie i potrzebną ich wartość uzyskiwano z bardzo dużą dokładnością.