Co jednak mogły wnieść do dyskusji sło­wa rozumnej troski, skoro wszystkie chwy­ty propagandowe były dozwolone?Niemcy wypracowali w latach pięćdzie­siątych pewien typ filmów ideologicznych, który zaskakiwał szybką, doraźną propa­gandą. Dotyczy to nie tylko Rommlów, Ca- narisów i Generałów diabła. To była akcja długofalowa, obliczona na odrodzenie potęgi militarnej Niemiec zachodnich i określonej roli Bundeswehry, w ramach paktu Pół­nocnoatlantyckiego. Niemieccy filmowcy, a wraz z nimi niektóre amerykańskie wy­twórnie, potrafili szybko i sprawnie reago­wać na wszystkie wydarzenia, będące na­stępstwem „zimnej wojny”. W okresie pier­wszego konfliktu o Berlin zachodni, kiedy alianci zdecydowali się na stworzenie „mo­stu powietrznego” — natychmiast na ekra­nach można było zobaczyć filmy ukazujące „heroizm” amerykańskich pilotów, kursują­cych na trasie Bonn—Berlin zachodni i okrut­ną policję wschodniego Berlina, znęcającą się nad ludnością metropolii Niemiec.