Dlatego w niektórych krajach podjęto prace nad rozwiązaniem kom­promisowym: zdecydowano się na użycie odpowiednich elementów elektromechanicznych do przełączania, sterowanie zaś centrali powierzono urządzeniom elektronicznym. Wydawało się to początko­wo dość proste: należało, jak sądzono, „zelektronizować” tylko odpo­wiednie fragmenty istniejących systemów rejestrowych telefonii automatycznej. W praktyce okazało się, że elektroniczne naśladowanie urzą­dzeń elektromechanicznych jest bezsensowne i że trzeba taką centralę zaprojektować zupełnie inaczej. Efektem tych prac stało się opracowa­nie różnych systemów automatycznych central telefonicznych, w któ­rych samo przełączanie jest realizowane przez elementy elektromecha­niczne, ale układy sterowania w nich są już elektroniczne.Centrale takie nazywano początkowo u nas „półelektronicznymi’, z czasem przyjęła się nazwa ,,quasi-elektronicznych”.